همه ما می دانیم که مهمترین رسالت و وظیفه پدر و مادر تعلیم و تربیت صحیح فرزند است و این مسئولیت بزرگ بدون فراگیری ممکن نیست وبلاگ تعلیم و تربیت کودک، توصیه هایی کوتاه و کاربردی را به حضورتان، تقدیم می کند، آنها را مغتنم بشمارید؛ هر روز مطالبش را مطالعه کنید و به کار ببندید. اگر با اطلاعات و نظرات کنونی شما سازگار نیست، اگر جور دیگری به شما گفته اند و یا اگر در کودکی، والدینتان در مورد شما به گونه دیگری عمل کرده اند، زود مطالب وبلاگ را رد نکنید، در برابر آن مقاومت مکنید! بلکه تحقیق و امتحان کنید؛ نترسید مدیریت بچه ها و کنترل زندگی از دستان شما بیرون نمی رود. اگر مطالب وبلاگ را درست یافتید، آنها را منتشر سازید و به کسانی که فرزند دارند، معرفی و مطالعه آن را توصیه فرمایید. امید است با به کار بستن آنها، زندگی زیباتر، شادتر و بهتری برای فرزندانمان فراهم آوریم و انسان های بهتر، نیک تر و شادتری و جامعه بشری سالمتری داشته باشیم!! ان شاء الله.
باید به این حقیقت توجه کنیم که توسعه اقتصادی در گرو توسعه منابع انسانی و آموزش های صحیح فرهنگ و تعلیم و تربیت درست فرزندان است!
اهمیت و جایگاه تعلیم و تربیت فرزند تا بدانجاست که می توان با جرات گفت: آموزش درست فرزندان کشور، تنها راه توسعه اقتصادی و موفقیت های گوناگون دیگر فردی و اجتماعی است.
داگلاس نورث برنده نوبل اقتصاد می گوید:
"اگر می خواهید بدانید کشوری توسعه می یابد یا نه؟ زیاد دنبال مسائل فرعی نباشید.
برای دیدن توسعه بروید در دبستانها و پیش دبستانی ها و ببینید آنجا چگونه بچه ها را آموزش می دهند.
مهم نیست چه چیزی را آموزش می دهند :بلکه ببینید چگونه آموزش می دهند؟
اگر کودکان شما را پرسشگر، خلاق، صبور، نظم پذیر، ریسک پذیر، دارای روحیه گفتکو و تعامل، دارای روحیۀ مشارکت جمعی و همکاری بار آوردند؛
آنها انسانها و شخصیت هایی خواهند شد که می توانند توسعه ایجاد کنند."
خداوند متعال هر فردی را منحصر به فرد، یگانه و بی نظیر آفریده است. (سوره انعام، آیه 94)
پس هر گونه مقایسه کردن یک فرد با دیگری خطا است و فقط تاثیر منفی دارد.
هر گز کس یا کودک دیگری را به رخ همسر و فرزند خود نکشید!!
اگر شما رفتار خوب و مثبت فرد یا کودک دیگری را دیدید که همسر و فرزندتان نیز شاهد آن بوده اند و دوست دارید آنها نیز الگو بگیرند، با ظرافت آن رفتار را مورد تایید و تشویق قرار دهید مثلا با حالت تایید و به صورت پرسشی، بگویید:
اون فرد یا کودک چه رفتار دوستانه و راحتی داشت، این طور نیست؟
قبل از آن که تصمیم بگیرید صاحب فرزند شوید، باید خودتان را آماده سازید و پنج چیز را در خودتان ایجاد کنید:
1. دانش و معلومات لازم و کافی: قبل از فرزند دار شدن باید دانش لازم در مورد جسم، تغذیه، بهداشت، روان و روح فرزندتان کسب کنید!
2. فراهم ساختن پول، مکان و امکانات لازم: تا توان پرداخت هزینه های لازم را داشته باشد و دچار درد سر و فشارهای عصبی نشوید!
3. فراهم ساختن وقت و فرصت لازم برای پرداختن به فرزند!
4. تمرین و افزایش صبر و شکیبایی و حوصله لازم!
5. گفتگو و تبادل نظر کافی با همسر برای دست یابی به نقاط مشترک، توافق بر اصول و شیوه تعلیم و تربیت کودک و اخذ تصمیمات مشترک!
اگر خواستید صاحب فرزند شوید، باید نخست فضای خانه خود را برای حضور این میهمان عزیز و بزرگ ، آماده سازی کنید و روابط افراد آن را باید به شکل زیرساماندهی نمایید؛ اگر فضای کنونی شما ویژگی های زیر را ندارد، باید آن را به صورت زیر تغییر دهید و گرنه فرزندتان آسیب می بیند:
ا. فضای پذیرش یکدیگر به طور صد در صد؛ عدم آرزوی این که کاش فرد دیگر و جور دیگری بود!
2. فضای توجه به یکدیگر؛ به گونه ای که احساس دیده شدن و شنیده شدن، به همه افراد آن دست دهد!
3. فضای داد و ستد محبت قلبی، زبانی و عملی؛ نه فضای تنفر و نفرت پراکنی به یکدیگر و دیگران!
4. فضای احترام، بزرگداشت، رعایت حرمت و حفظ عزت یکدیگر بلکه همگان؛ نه فضای خوب و برتری بینی خود و بد و کوچک کردن دیگران
5. فضای رعایت حقوق انسانی و اسلامی؛ نه فضای ذهن و انگیزه خوانی،داوری و حسابرسی، گمانه زنی، غیبت، تمسخر، لقب و برچسب منفی دادن، نفی، طرد و حذف دیگران بر اساس قاعده زرین هر چه به خود نمی پسندی، بر دیگران مپسند!
6. فضای اعتماد، خوش بینی و مثبت نگری نسبت به یکدیگر و تفسیر و توجیه کار همدیگر و دیگران بر صحت و نیکی و خوبی!
7. فضای حمایت، هم افزایی، تایید، تکمیل، تحسین، تشویق، تشکر و تقدیر از انجام وظایف، همکاری و محبت ها؛ نه فضای نقد و ایراد گیری و کوچک شماری و حاشیه سازی و حرف و قصه سازی!
8. فضای مشارکت، همکاری، همیاری و همدلی؛ نه فضای فضای مشاجره، نزاع، دعوا، خصومت، جر و بحث، تعارض، تقابل و خنثی سازی همدیگر و دیگران!
9. فضای بخشش، نادیده گرفتن و تغافل از خطا؛ نه فضای مچ گیری، مقصر دانستن طرف دیگر،بزرگ نمایی، مواخذه، به یاد آوردن و تذکر مداوم خطا ها و اشتباهات پیشین، سرزنش، توبیخ و کیفر و مجازات های غیر منصفانه و شکننده!
10.فضای واقعیت گرایی و حقیقت محوری؛ دیدن و توصیف واقعیت و چالشها همان گونه که هستند، پرهیز از احساسی و شخصی کردن امور و تلاش برای حل مشکلات بر اساس حقیقت، عدالت و انصاف!