قدرت تصمیم گیری را از کودک خود نگیرید؛ بلکه آن را افزایش دهید!

در هفت سال نخست زندگی کودک، از امر و نهی، اجبار و تحمیل، وادار ساختن با تهدید و تنبیه، خودداری کنید که قدرت تصمیم گیری فرزندتان را نابود می کند! بلکه برعکس، عمل کنید؛  به جای آن که با تحکم بگویید:همین الان برو بخواب! پیشنهاد کنید: ما می خواهیم بخوابیم؛ آیا تو هم می خواهی الان همراه ما بخوابی؟  کارها را به صورت  پیشنهادی مطرح کنید تا هم با شما بهتر موافقت کند و هم  قدرت تصمیم گیری اش  افزایش یابد.

بر اساس ایده و قالب های ذهنی خود به تعلیم و تربیت کودکان، مپردازید!

هر کودک انسانی،موجودی یگانه و منحصر به فرد است؛ پس با ایده آل ها و قالب های ذهنی از پیش تعیین شده، با کودک خود مواجه نشوید که به او آسیب جدی، وارد می سازید! راستی مگر خود شما با این افکار و قالب های ذهنی، چقدر احساس خوشبختی می کنید که می خواهید آنها را  به فرزندتان هم منقل کنید!؟

بگذارید بچه ها خاک بازی و کثیف کاری کنند!!!

کودکان، با لمس کردن، چنگ زدن، قاطی کردن، برداشتن، به دهان بردن و پرتاب کردن، در حال کسب تجربه و شناخت محیط اطراف خود هستند و بدین وسیله در حال رشد مغزی می باشند!  تحقیقات اخیر نشان داده است که خاک بازی و کثیف کاری، هوش بچه ها را رشد می دهد؛  پس از این کارها جلوگیری نکنید، بلکه به آنها اجازه دهید کثیف کاری را با خیال راحت انجام دهند! بعدا آنها  و محیطشان را پاکیزه کنید و پاکیزگی را نیز به آنها بیاموزید! 

دنیای خود را به کودکان تحمیل نکنید!

بچه ها برای زندگی در زمان آینده و دنیای دیگری، متولد شده اند، هرگز ذهن، بینش، آرزو، الگوهای زمان خود و دنیای درونی  خویش را به آنها تحمیل مکنید! که آنها را از زندگی، محروم ساخته اید!

عدم اطاعت و مخالفت کودکان را به حساب لجبازی و بدجنسی آنها مگذارید!

از سن یک سالگی به بعد، کودکان در مسیر رشد طراحی شده الهی خود، به سوی استقلال طلبی حرکت می کنند؛ آنها به حرف والدین گوش نمی کنند و مخالفت می کنند و گاه حتی بر عکس، عمل می کنند و بدین وسیله مستقل بودن را تمرین می کنند! پس هرگز برآشفته نشوید، آنها را لجباز و بدجنس مخوانید و سرزنش نکنید! آنها را تهدید نکنید و با آنها وارد بازی لجبازی نشوید که لجبازی را در آنها ایجاد و تثبیت می کنید!