فرزند خود را راحت بگذارید و به خاطر امور پیش پا افتاده، به او گیر ندهید و از او بازخواست نکنید که در آینده فردی گرفتار، گیر دهنده، نق و نقو، بازخواست کننده و کنترلگر، خواهد شد.
مسئولیت پذیری، به صورت عملی آموخته می شود؛ هیچ گاه مسئولیت تصمیمات، سخنان و کارهای خود را به دیگران نسبت ندهید؛ اگر خطا و اشتباهی صورت گرفته، آن را به مشاوره، اقدام و اجبار دیگران نسبت ندهید؛ بلکه مسئولیت اشتباه خود را بر عهده بگیرید و عذرخواهی کنید! تا فرزندتان، مسئولیت پذیر گردد.
هر وقت حادثه ناخوشایندی اتفاق افتاد یا مشکلی پیش آمد، باید بلافاصله برای حل آن اقدام کنیم و از آن حادثه درس بیاموزیم؛ هر گز به دنبال آن نباشید که تقصیر را به گردن کسی به دیژه فرزندتان بیندازید و او را سرزنش و توبیخ کنید که این روش غلط را به فرزندتان، منتقل می کنید و فرافکنی را به او می آموزید.
دست درازی به دیگری، خواه شوخی باشد یا جدی، ورود به حریم دیگری و نوعی لجام گسیختگی در ارتباطات انسانی است و آثار منفی فراوانی در پی دارد؛ هر گز در محیط خانه، دست درازی نکنید که فرزندتان، خیلی زود آن را از شما، یاد می گیرد و دستش برای همیشه هرز خواهد شد.
مجادله، جر و بحث، به ویژه با حالت ناراحتی، عصبانیت و پرخاش و با داد و فریاد، هیچگاه نکته ای را به فرزند شما نمی آموزد؛ بلکه او را در حالت دفاعی قرار داده، به لجبازی، حرمت شکنی، تندخویی و بی احترامی وادار می سازد. پس از این کار دوری گزینید.