نزد کودک با همسرتان دعوا مکنید و او را به داوری یا یاری خود فرا مخوانید!

نزد کودک با همسرتان، جر و بحث و دعوا نکنید، اختلاف شما با همسرتان به فرزند شما مربوط نیست؛ پس او را درگیر ماجرای اختلافات خود مکنید، از او نخواهید میان شما و همسرتان، قضاوت و داوری کند! از او نخواهید یاور شما شود و در برابر همسرتان بایستد! نزد فرزندتان، از همسرتان بدگویی مکنید و او را بد، ظالم و زورگو معرفی ننمایید! نزد فرزند خود، مظلوم نمایی نکنید! هرکدام از این اقدامات ناشایست، به او ضربه ای اساسی وارد خواهد کرد و دیدگاه او نسبت به شما را نیز منفی می نماید!!

فرزند خود را بزرگ کنید نه کوچک!

کودک زیبا و دلنشینی که خداوند به شما هدیه فرموده است،  موجودی سه بعدی شامل جسم، روان (نفس) و روح است؛ بزرگ کردن فرزند منحصر به رشد و بزرگ شدن جسم و اندامهای کودک شما نیست؛ بلکه  باید با توجه، اعتنا، احترام و مشورت با  فرزندتان، او را از نظر روان نیز بررگ  کنید و با آشنا ساختن او با خداوند و آموزه های ناب دینی، از نظر روحی نیز تعالی بخشید ! 

هر گز نباید با تحقیر و توهین و کتک زدن، او را حقیر و کوچک سازید یا هیچ گاه نباید با آموختن شرک و معصیت عملی، او را از رشد و تعالی روحی و معنوی، باز دارید!

به فرزندتان گیر ندهید و به او نق نزنید که کودک خود را به فردی گیر و گرفتار و نق نقو تبدیل می کنید!

فرزند خود را راحت بگذارید و به خاطر امور پیش پا افتاده،  به او گیر ندهید  و  از او بازخواست نکنید که در آینده فردی گرفتار، گیر دهنده،  نق و نقو،  بازخواست کننده و کنترلگر،  خواهد شد.

مشکلات، ناراحتی و نگرانی خود را با کودکان، در میان نگذارید!

ذهن و احساس بچه ها، جایگاه ذخیره و بازتاب مشکلات شما نیست؛ پس هرگز با بچه ها درد دل نکنید! از جهان، روزگار، همسر، فرزند و خویشاوندان خود، نزد آنها گله و شکایت نکنید! چون باعث نگرانی، بدبینی، خشم و افسردگی آنها می شود و به رشد آنها، آسیب می زند. 

از شادی و شور و نشاط کودکان، ممانعت و جلوکیری نکنید!

بچه ها، با شادی، نشاط، بازیگوشی و  بی خیالی به دنیا می آیند؛  ما هم همین طور بوده ایم، اما به دلیل آموزشهای غلط و حوادث و تجارب تلخ، لذت و شادی و بازیگوشی را فراموش کرده و به آن  نام دیگری نهاده ایم! بگذارید بچه های ما با این سرمایه خدادادی، زندگی کنند! شادی را منفی نپندارید؛ از آن منع  و جلوگیری مکنید!