با پیام های منفی، در کودک خود، احساس گناه، ایجاد نکنید!

پیام های منفی، در نهاد و اعماق درونی فرزند شما، احساس گناه به وجود می آورد و در نتیجه، اعتماد، عزت و حرمت نفس او را تخریب می کند؛ پس هرگز از جملاتی مثل: "خیلی مرا اذیت کردی!، مرا کشتی!، از دست تو خفه شدم! خدا من را از دست شما راحت کنه!" استفاده نکنید!

ضرورت توجه و اهتمام بیشتر به امور روانی و روحی کودک:

توجه و اهمیت دادن به غذا، استراحت، پوشاک، بهداشت، ورزش و وضعیت تحصیلی بسیار مهم و نیکو است اما بیشتر از آن باید به بهداشت، سلامت روانی و حفظ و شادابی و نشاط، پرورش شخصیت و تعالی معنوی روح او توجه و اهتمام داشته باشیم.

ضرورت آموختن روش تعلیم و تربیت کودک

مهمترین وظیفه و رسالت پدر و مادر، تعلیم و تربیت و رشد و شکوفایی فرزندان است. مبادا بپنداریم که ما این کار بزرگ آشنا هستیم و آن را بلد هستیم!! برای آن که به اسم تربیت فرزند، به آنان ضربه و آسیب جبران ناپذیری وارد نکنیم، باید حداقل پنجاه ساعت آموزش ببینیم! و ده ها کتاب مطالعه کنیم! از آموختن روش صحیح پرورش فرزند غفلت مورزید!

جایگاه زیر بنایی خانه و والدین در تعلیم و تربیت کودک

انسان در مهد کودک، مدرسه، دبیرستان و دانشگاه ها مطالبی را می آموزد، ولی تعلیم و تربیت اساسی و شکل گیری شخصیت هر انسان، در خانه و توسط پدر و مادر، در دوران نخست و اولیه زندگی صورت می پذیرد .

نجات کودکان، نجات انسان ها و انسانیت است!

 اگر می خواهیم جهان را از وضعیت نابهنجار کنونی برهانیم و انسان ها را از رنج نجات بخشیم، باید نجات جهان بشریت را از نجات کودکان از وضعیت نابهنجار روانی عاطفی کنونی آغاز کنیم!