کودکان گاه از سخن یا رفتار ما یا دیگران، ناراحت و عصبانی می شوند، می ترسند، نگران می شوند و ......اولا: اجازه بدهید، بلکه زمینه مناسب راخودتان
فراهم آورید تا آنها احساسات خودشان را ابراز کنند و گرنه به عقده های
گلوگیر درونی تبدیل می شود و به فرزندتان آسیب زیادی وارد می کند.ثانیا: پس از شنیدن با آنها همدلی کنید و بگویید؛ من ناراحتی، نگرانی یا ترس شما را درک می کنم و به شما حق می دهم که ناراحت شده باشی! ثالثا: اگر او بد فهمیده، واقعیت را برایشان توضیح دهید که مثلا نمی شد، وقتش نبود، شما نمی توانستید و .... و اگر خواسته یا ناخواسته، شما یا دیگری، خطا کرده بودید، صادقانه از او عذر خواهی کنید تا او نیز بیاموزد!